اگر موسیقی مدرن گامی به سوی بی‌اندامی موسیقی باشد. جاز و بلوز به عنوان انحرافی که موسیقی را به مسیر سر راست خود باز می‌گرداند باید نکوهش شوند. چرا که از بی‌اندامی، یک بدن اندام‌وار می‌سازند. بنابراین نقد کتاب دیالکتیک روشنگری به موسیقی جاز چندان بیراه نیست. اما هستند جاز و بلوزهایی که به آرمان‌های موسیقی مدرن وفادارند. و این وفاداریْ روح ِ طناز، بازیگر و شیطانی موسیقی مدرن است.