علایم و نشانه‌ها به اندازه‌ی کافی گویا نیستند. درباره‌ی آن‌ها هیچ توافقی نداریم. پیام‌ها باری اضافه‌اند بر دوش نشانه‌ها که هرگز به مقصد نمی‌رسند. راهزنان با شمشیرهای آخته در کمین نشسته‌اند. ناچارایم مزدوران بی‌رحمی اجیر کنیم تا ما را با دست‌های بسته به مقر حکمرانیِ پیام ببرند. باید به نگهبان‌ها و دربان‌ها باج بدهیم، و سربازان گرسنه را تمکین کنیم. راه دیگری نداریم. قرن‌هاست به خشونت استعاره خو کرده‌ایم.
