طبیعتِ خوفناک، سرگردانم می‌کند. طبیعت را جز این نمی‌توانم تصور کنم. دنیای سایه‌ها دست‌آموز چهره‌ی طبیعت‌است. نقش‌هایی فریبنده که نیروی گریزان خوف را به چشمان ما سرازیر می‌کند.

پی‌نوشت اول: کته‌گوریزاسیون را فراموش کنید! دنیا را از فراز دسته‌بندی‌ها تجربه کنید. به عبارتی دیگر، با چشمانی بنگرید که بر کف دست‌های شما روییده است!

پی‌نوشت دوم: بر فراز جزیره‌ی موهوم ایستاده‌ام، با قامتی رها شده در باد که هرگاه به سویی می‌پیچد. سایه‌ی سیاه موجی در دوردست‌ها کشتی بزرگی را به سویم روانه می‌کند. بادبان‌های ورم‌کرده‌اش او را به نزدیکی ساحل می‌رساند. اما پیش از آنکه لنگر بگیرد در سایه‌ی آبیِ موجی بلند فرو می‌غلتد.